தம்பியால் தவிக்கிறேன்!
எல்லாம் அவளோட தம்பின்னால தான் இத்தனை கஷ்டங்களும்..
இதை சத்தம் போட்டு சொல்லிட்டேன்னா போச்சு , இனிமே ஒரு பெரிய்ய மூக்கு சிந்தல், அடுப்படி வேலை நிறுத்தம், நான் எங்க வீட்டுக்குப் போயிட்டு வரேன்னு சட்டை போடாத பெண் கொழந்தயை இடுப்புல தூக்கிண்டு, முதுகுல 'வாடா சனியனே'ன்னு ஒரு அடி குடுத்து 'என்' புள்ளயை ஒரு கைல இழுத்துண்டு மிச்சம் இருக்கற ஒரு சில விரல்கள்ல ஒரு அழுக்கு துணி மூட்டையையும் தூக்கிண்டு நிலைப்படி வரைக்கும் வேகமாப் போய் என்னோட கெஞ்சலுக்கும், கொஞ்சலுக்கும், சமாதானத்துக்கும் வெயிட் பண்ணி அவ கால்கள் 'brake'போடும். நான் தட தடன்னு
மாடிப்படிகள்ல இறங்கி வரது தெரிஞ்சதும் மறுபடியும் அந்த மெட்டி ஒலி வாசலை நோக்கி
நகரும். "அதுக்கில்ல சானூ" ன்னு என்னோட நெகிழ்வு காதுல விழுந்ததும், பின்னால நோக்கும் அந்த விழிகள் "இன்னும் என்ன, சீக்கிரம் இந்த மூட்டையும், கொழந்தயையும் பிடிங்கோ " ன்னு
கட்டளையிடும். இந்த மாதிரியான விஷயங்கள் எங்களோட தாம்பத்திய வாழ்க்கையில அன்னாடம் நடக்கறதுதான். இருந்தாலும் , அவ ஒத்துக்கராளோ இல்லயோ, இப்ப நான் சொல்லப்போற விஷயத்துக்கு முழு பொறுப்பு அவ தம்பிதாங்கறது நீங்க எல்லோரும் நம்பத்தான் போறீங்க.
அவ தம்பி வந்தான்.
வந்ததும், வாடா, ராமு, எப்பிடிடா இருக்க (நேத்திக்கு சாயங்காலம் தான் அவனை பாத்தா. பக்கத்து தெருவுல தான் இருக்கான்)? நீ இன்னிக்கு வருவேன்னு நெனச்சேன். சாப்டுட்டுப் போ. உனக்காக சேப்பங்கழங்கு வறுவலும், வெங்காய சாம்பாரும் பண்றேன். என்ன, சித்த வரேளா, இந்த சேப்பங்கிழங்க வேக வெச்சிருக்கேன், அத உரிச்சு குடுத்தேள்னா மட மடன்னு பொரிச்சு எடுத்துடுவேன்.
ராமு வந்திருக்கான்.
அவனை சாப்டுட்டுப் போடான்னு சொல்லிண்டிருந்தேன். அவனுக்கும் என்ன வேலையோ என்னவோ".. இதோ வரேன்னு சொல்லிட்டு இறங்கி வந்தேன்.
சிரிச்சிண்டே,
"என்ன அத்திம்பேர், வேலயா இருந்தேள் போல இருக்கு" ன்னு கேட்டான். அவன் கையில காபி mug இருந்தது.
"அப்படி ஒண்ணும் இல்ல ராமு, இவளுக்கு நீ அவளோட சின்ன வயசு படங்கள் எல்லாம் ஒரு
ZipFileல போட்டு 2 வருஷத்துக்கு முன்னால அனுப்பிச்சியாம். அதை computer லேருந்து எடுத்துக்குடுங்கோன்னு போன வாரம் சொன்னா. அதைத்தான் தேடிண்டு இருந்தேன். எந்த computer ஓட
Hard Disk ல save பண்ணினேன்னு தெரியல. ஏன்னா, நான் ஒரு Desk top வெச்சிருந்தேன்; அப்புறம் அவளுக்கு ஒரு Desk Top வாங்கினேன். நீ சொன்னியேன்னு எனக்கு ஒரு Laptop, அவளுக்கு ஒரு laptop வாங்கினேன். கொழந்தைகள் எல்லாம் சின்ன வயசுலயே கத்துக்கறது நல்லதுன்னு விஜி (அவளோட கடைசி தங்கை) சொன்னாளம். அதுனால ஒங்கிட்ட சொல்லி cheap laptops னு 2 ரெண்டு கொழந்தைகளுக்கும் வாங்கித்து. இப்போ அந்த படங்களை எந்த computer ல சேமிச்சேன்னு தெரியாம மண்டை கொழம்பறது.
"அத்திம்பேர், கவலயை விடுங்கோ. இந்த தொல்லையினால தான் நான் எதையும் computer லியே save பண்ணாம தனியா ஒரு external Hard Disk வாங்கி அதுல save பண்ணி வெச்சுடறேன். இப்பல்லாம் 1 Terra Byte
வரைக்கும் வரது. நீங்க அதை web லியே போய் வாங்கிடுங்கோ" ன்னு அறிவுரை வழங்கினான்.
சரின்னு போய் அந்த siteக்குப் போனா அதுல ஒரு account
open பண்ண சொல்லித்து.
மொத்த ஜாதகத்தையும் குடுத்தப்புறம் என்னோட creditcard விஷயங்களை உள்வாங்கிண்டு தேட விட்டது. அட, எடுத்த ஒடனேயே 1TB Hard Disks ல வகைக்கு 25 காண்பிச்சது. அதையும் ஒண்ணைப் பாத்து வாங்கியாச்சு. அலுவலகத்துலேருந்து போகும்
வழியில ராமு எப்பவும் எட்டிப் பாக்கறது வழக்கம். ரெண்டு
நாள் கழித்து அவங்கிட்ட பெருமையா “அன்னிக்கு நீ ஏதோ சொன்னியாமே அதை
வாங்கிட்டார்டா” ன்னு சொல்லி அந்த டப்பாவைக் காண்பிச்சா. அதைப் பாத்ததும் ‘ச்,ச்,ச்,…’னு ஒரு நிமிஷத்துக்குள்ள ஓராயிரம்
தடவை சொல்லி என்னை ஒக்காத்தி வெச்சுட்டான். “நான்
சொன்னது கையடக்கமா இருக்கற விஷயம். நீங்க
என்ன குடு குடு ன்னு போய் இதை வாங்கிட்டேளே! இதுவே
ஒரு computer அளவுக்கு இருக்கே! ன்னு சொல்லிட்டு “ நீங்க என்ன பண்ணுங்கோ, இதைத்
திருப்பி குடுத்துட்டு அந்த சின்னதா இருக்கறதை வாங்கிடுங்கோன்னு’ சொல்லிட்டு
போயிட்டான். இதுக்காக காரைப்போட்டுண்டு 15 மைல் ஓட்டி அவகிட்ட – அந்த சல்வார்
கமீஸ் கடைக்காரிகிட்ட- பல்ல இளிச்சிண்டு மாத்தி வாங்கிண்டு வரத்துக்குள்ள வேத்து
விறுவிறுத்துப் போயிடுத்து. வந்து பைய்ய வெச்சிட்டு ஒரு காபிக்காக
காத்திண்டிருந்தாக்க “உங்களுக்குப் போனா போன எடம் வந்தா வந்த எடம், என்ன இத்தன
நேரம்? பால் தீந்து போச்சு, வர வழில வாங்கிண்டு வாங்கோன்னு சொல்லலாம்னா செல் போனை
வீட்டுலயே வெச்சுட்டுப் போயிட்டேள்”. காபி
கிடைக்காததை மறந்து போய் என்னோட தற்காப்புக்காக “அதில்ல சானூ, அதுல மினிட்ஸ்
இல்லை, அதுனால தான் எடுத்துண்டு போகல” ன்னு மென்னு முழுங்கறத்துக்குள்ள,
“இதுக்குத் தான் என் தம்பி அன்னிக்கே 1000 ரூபாய்க்கா மினிட்ஸ் லோட்
பண்ணிக்கோங்கோன்னு சொன்னான், உங்களுக்குத்தான் என் தம்பின்னாலே ஆகாதே, அவன் சொல்றத
கேட்டுடக் கூடாது” ன்னு சொல்லிட்டு TV யில் ‘சரவணன் மீனாட்சி’ பாக்க
ஆரம்பிச்சுட்டா. சரி, நம்ப வேலயைப் பார்ப்போம்னு புதுசா
வாங்கிண்டு வந்த ‘Hard Drive’ ஐ Computer ஓட இணைக்க உட்கார்ந்தேன். போன் அலர ஆரம்பிச்சுது. அவன்
தான் கூப்பிட்டான் “அத்திம்பேர், வந்துட்டேளா, அந்தக் கடையில ஒரு Hard Drive
வாங்கினா ஒரு 2GB pen drive இலவசமாத் தரதா போட்டிருந்தான், அதையும் வாங்கிண்டு
வந்துட்டேளான்னு கேக்கத்தான் கூப்பிட்டேன்’ னு சொன்னான். போன் speaker ல
போட்டிருந்ததால இதுவும் அவ காதுல விழுந்து, “அந்த சாமர்த்தியமெல்லாம் அவாத்து
மனுஷாளுக்கெல்லாம் கெடயாதுடா” ன்னு சொல்லி , என்னவோ இதுனால upset
ஆனா மாதிரி 'ராத்திரிக்கு தயிர் சாதம் தான்' னு பிரகடனம் பண்ணிட்டா!
இப்பிடித்தான், போன டிஸம்பர் மாசம் எனக்கு ‘போனஸ்’ வந்தது. வீட்டுக் கடனை அடைக்கலாம்னு வெச்சுருந்தேன். ராமு வந்தான். அவங்கிட்ட பெருமையா, “இவருக்கு போனஸ் வந்திருக்குடா’
ன்னு பைஸா சுத்தமா, வரிகள் போக, கைக்கு எவ்வளவு வரும்னு அவங்கிட்ட ஒப்பிப்பா. (சாதாரணமா நான் "போன மாசம் பணம் எவ்வளவு பாக்கி" ன்னு
கேட்டாக்க , "இத பாருங்கோ இந்த கணக்கு விவகாரமெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது ,
வரவும் வராது" ன்னு ஒரேடியா ஒதுங்கிடுவா). ராமு நான் இருந்த மூலைக்கு வந்து “Congratulations”
அத்திம்பேர் ன்னு சொல்லிட்டு “இது தான் யூரோப்பியன் கம்பனின்னா வேலை பாக்கறாளோ
இல்லயோ வருஷ கடைசீல கை நெறையா போனஸ் குடுத்துடுவாங்க. அது போகட்டும். அடுத்தது என்ன, நெக்லெஸ் வாங்கினது போக ஒரு
பெரிய கலர் TV 50”க்கு வாங்கி மாட்டிட வேண்டியது தானே? இன்னும் எத்தனை நாளுக்கு நீயும் தான் இந்த சின்ன (46”!) TV ல
பாத்துண்டிருப்ப? அதுவும் technology
LCD/LED/..120Mhz/240Mhz..3D ன்னு எங்கியோ போயிடுத்து. இப்ப வர TV ல எல்லாம் கிரிக்கெட் மாட்ச் எல்லாம் பாத்தாக்க நேர
ஸ்டேடியத்துலயே ஒக்காந்துண்டு பாக்கறா மாதிரி இருக்கும். நீங்க பாட்டுல சீப்பா
இருக்குன்னு ஏதானும் China மேக் வாங்கிடாதீங்கோ, Sony, இல்லாட்டா Samsung தான்
வாங்கணும். கூடவே நல்ல Bose
Speakers உம் வாங்கிட்டா ஹாய்யா sofaல காலை நீட்டிண்டு புதுசா வந்த Hollywood
Movie பாத்தா சொகம்மா இருக்கும், நீங்க கடைக்குப் போறத்துக்கு முன்னால எனக்கு
சொன்னேள்னா நான் எனக்குத் தெரிஞ்ச ஒரு Electronics Engineer ஒருத்தன் இருக்கான்,
அவனையும் கூட்டிண்டு நேர கடைக்கே வந்துடறேன். அன்னிக்கு
மாத்திரம் ஒங்க car ஐ எனக்கு குடுங்கோ. அப்பத்தான்
அவனுக்கும் என்னோட வரதுல பெருமையா இருக்கும். நான்
வர வழில அப்படியே அக்காவையும் கூட்டிண்டு வந்துடறேன். நீங்க Broadway லேருந்து 11B யோ 11E யோ புடிச்சு Central ல எறங்கி
பொடி நடையா P ORR and Sons கிட்ட வந்துட்டேள்னாக்க பக்கத்துல தான் வசந்த்
& கம்பனியோட பெரிய்ய Show room இருக்கு. அங்க
சந்திப்போம்” னு சொல்லி Bournvita எதிர் நோக்கி காத்திருந்தான். அவனோட இந்த தங்கு தடையில்லாத பேச்சையும், அவனோட plan போடற
லாகவத்தையும், technology பத்தி அவன் புட்டு புட்டு வெக்கறதயும் பார்த்து சாணு
வாயில் ஈ போனது தெரியாம நின்னா.
இவன் சொன்ன செலவுக்கெல்லாம் நான் மனக்கூட்டல் போட்டு பாத்ததுல
என்னோட இந்த வருஷ போனஸ் மட்டும் இல்லாம அடுத்த ரெண்டு வருஷ போனஸும் சேத்து குடுக்க
வேண்டி வரும்னு தெரிஞ்சது. அதைத்தவிர என்னோட வீட்டுக் கடன் அடைக்கும்
திட்டம் கெடப்புல போட வேண்டி வந்ததை நெனச்சு “வந்திருக்கற போனஸ் ல இத்தனையும்
வாங்க முடியாதேப்பா” ன்னு சொன்னதும், “என்ன அத்திம்பேர், இப்பிடியே பணத்த சேத்து
சேத்து வெச்சா நீங்களும் அக்காவும் எப்பதான் life ஐ enjoy பண்ணப்போறேள்? எவ்வளவு பணம் கொறையறதுன்னு சொல்லுங்கோ, வசந்த் & Co salesman என் Friend தான், அவங்கிட்ட சொல்லி கொறஞ்ச வட்டில கடனுக்கு
ஏற்பாடு பண்றேன். அப்புறம் என்ன, Enjoy” ன்னு சொல்லிட்டு
Bournvita ஆத்திண்டு வந்த சானுவைப் பார்த்து கண் சிமிட்டினான். “நன்னா எடுத்து
சொல்லுடா. இப்படித்தான் போன வருஷம் போனஸ் ல வைரத்தோடு வாங்கினது போக 5000 ரூபாய்
மிஞ்சித்து. அது எங்கேருந்துதான் இவர் தம்பிக்கு கழுகுக்கு
மூக்குல வேர்க்கறா மாதிரி வேர்க்குமோ தெரியல, collegeக்கு Term Fees கட்டணும்னு கட்டோட வாங்கிண்டு போயிட்டான்.
நமக்கு இந்த மாதிரி ஒரு அவசரம்னா கைல காசு கெடயாது. Fees,
Books னு அனாவசியச் செலவாப் போயிடும்”. இப்படியாக
வாங்கிப் போட்டதுதான் இப்ப இவ 6pm to 11 pm இடை விடாமல் serial
பார்த்திண்டிருக்கிற 50” Sony TV with Bose Speakers!.
இதெல்லாம் யோசிச்சுப்பாத்துத்தான் என்னோட Boss எனக்கு பதவி உயர்வு கொடுத்து மும்பைக்கு மாறச் சொன்னதும்,
அவரைக் கெஞ்சிக் கூத்தாடி விக்ரமசிங்கபுரத்து factory க்கு மாற்றச் சொன்னேன். என் Boss என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்தார். இருந்தாலும் அந்த factory க்கு வேற எந்த அனுபவமிக்க Engineer உம்
போக மறுத்ததால் என்னை அங்கே அனுப்ப ஒப்பினார். மும்பைக்குப்
போனா ராமுவும் அங்க வேலை தேட வரேன்னு இங்க இருக்கற வேலையை விட்டுட்டு அங்க
வந்துடுவான். இதையெல்லாம் யோசிச்சு தான் VK Puram!. இத்தனை
சாமர்த்தியமா நான் இது வரைக்கும் ஒரு காரியமும் பண்ணினதில்லைன்னு மனசுக்குள்ள
இருந்த இறுமாப்பை வெளில காட்டிக்காம இந்த விஷயத்தைச் சொல்ல ஆவலோட வீட்டுக்குப்
போனேன்.
வாட்டமுற்றிருந்த சானுகிட்ட மெதுவா VK Puram Transfer பத்தி
சொன்னேன். அந்தச் செய்தி கேட்டு மேலும் மனமுடைந்து
போவாள்னு நெனச்ச எனக்கு ஆச்சரியம். உடனே அவளோட முகம் அன்றலர்ந்த மலர் போல்
மலர்ந்தது. “அது எப்பிடி உங்களுக்கு தோணித்து? நான்
கூட நீங்க மும்பை மாற்றலை ஒத்துண்டுடுவேளோன்னு கவலைப்பட்டேன். ஏன்னா, ராமுக்கு தூத்துக்குடி மாற்றல் ஆயிடுத்தாம். அவன் கூட சொல்லிண்டிருந்தான் “அத்திம்பேர் கூட மும்பை போகாம இங்க
பக்கத்துல இருக்கற Factory க்கு மாற்றல் வாங்கிண்டு வந்திட்டார்னா பரவால்லைன்னு.
தூத்துக்குடிலேருந்து VK Puram Bus ல
போனா ரெண்டு மணி நேரம் தான் ஆகும் . வாரா
வாரம் வந்து ஒங்களுக்கு ஒத்தாசய இருக்கலாமேன்னு பாத்தேன்” னு சொன்னான். அவன் நல்ல
மனசுக்கு ஏத்தாமதிரி ஒங்களுக்கும் VK புரத்துக்கே மாற்றல் ஆயிடுத்து. இதுக்கு நான்
வேண்டாத தெய்வமே இல்ல. சீக்கிரம் அந்த காபியைக் குடிச்சிட்டு ராமு
வரத்துக்குள்ள தயார் ஆகுங்கோ. கோயிலுக்கு அவனையும் கூட்டிண்டு போய் அவன் பேர்ல
ஒரு அபிஷேகத்தைப் பண்ணிண்டு வந்திடுவோம்”.
இப்போ சொல்லுங்கோ, என்னோட எல்லா தவிப்புகளுக்கும் அவளோட தம்பி தானே
காரணம்?
---------குமார் சின்னம்பி
செப்டெம்பர் 29, 2013
